Metody stosowane w walidacji
Weryfikacja składa się z dwóch etapów: egzaminu teoretycznego (test) i egzaminu praktycznego (symulacja – wykonanie czynności wskazanych w efektach uczenia się i kryteriach weryfikacji).
Egzamin teoretyczny obejmuje weryfikację efektów uczenia się zawartych w: zestawie 1 „Charakteryzowanie zagadnień związanych z procesem produkcji odzieży z dzianin”.
W części teoretycznej dopuszcza się zastosowanie metody analizy dowodów przy weryfikacji efektu uczenia się – „Charakteryzuje
zasady BHP obowiązujące na stanowiskach pracy”. Dowodem jest dokument potwierdzający efekty uczenia się związane z zasadami BHP obowiązującymi na stanowisku pracy z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest zaliczenie etapu teoretycznego.
Część praktyczna obejmuje weryfikację efektów uczenia się wskazanych w zestawach 2–4.
W części praktycznej stosuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych. Osoba przystępująca do walidacji, na podstawie wylosowanej z przedstawionej przez komisję puli dokumentacji techniczno-technologicznych, przeprowadza symulowany proces realizacji i nadzoru procesu produkcji odzieży z dzianin.
Zasoby kadrowe – kompetencje osób przeprowadzających walidację
Weryfikację efektów uczenia się prowadzi komisja walidacyjna, w której skład wchodzą minimum 2 osoby, w tym przewodniczący
komisji i członek komisji – asesor.
Przewodniczący komisji musi spełniać jeden z następujących warunków:
− posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub
− posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody, lub
− legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji „Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin”.
Członek komisji – asesor musi spełniać następujące warunki:
− posiada minimum trzyletnie doświadczenie zawodowe (poświadczone umowami o pracę) w prowadzeniu zajęć dydaktycznych dotyczących wytwarzania i produkcji odzieży z dzianin. W przypadku wykonywania tych zadań w ramach umów cywilnoprawnych należy udokumentować 500 dni w okresie 3 lat poprzedzających powołanie na członka komisji,
− brał udział – jako egzaminator lub członek komisji – w minimum 5 egzaminach dotyczących wytwarzania i produkcji odzieży z dzianin lub przygotowywał zadania egzaminacyjne z rozwiązaniami na potrzeby minimum 5 takich egzaminów, w okresie 3 lat przed powołaniem na członka komisji weryfikującej,
− posiada minimum czteroletnie sumaryczne doświadczenie zawodowe na stanowiskach produkcyjnych, takich jak: kierownik szwalni, technolog odzieży, brygadzista lub minimum 4 lata prowadził produkcję odzieży lub wykonywał usługowe odszywanie wzorcowych sztuk odzieży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub/i wykonywania umów cywilnoprawnych związanych z odszywaniem odzieży,
− posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub
− posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody, lub
− legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji „Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin”.
Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne niezbędne do prawidłowego prowadzenia walidacji
Instytucja prowadząca walidację w części praktycznej musi zapewnić:
− pulę minimum 10 dokumentacji opisujących zasoby szwalni (liczba dostępnych pracowników oraz wykaz maszyn i narzędzi dostępnych w szwalni),
− dokumentację techniczno-technologiczną (minimum 10 zestawów) zawierającą rysunek modelowy, do każdej dokumentacji musi być przygotowany zestaw dzianin, klejonek i wszelkich dodatków niezbędnych do uszycia modelu, w ilości wystarczającej na 2 sztuki wyrobu,
− pracowników linii produkcyjnej (minimum 2 osoby),
− pomieszczenia zapewniające: stoły krojcze, maszyny specjalistyczne, w tym: maszynę ściegu łańcuszkowego, stebnówkę płaską, overlock, renderkę (maszyna dwuigłowa łańcuszkowa z przeplotem dolnym), autolap, dziurkarkę, napownicę, lamowarkę łańcuszkową,
− narzędzia i akcesoria krawieckie: nożyce krawieckie, nożyczki precyzyjne, igły ręczne, igły maszynowe, kredy krawieckie, tekturę, ołówki i gumki, miary krawieckie, żelazko przemysłowe ze stacją parową, szpilki, prujki,
− materiały: nici, gumy, klejonki, dzianiny, guziki, napy, zamki, gotowe taśmy i lamówki.
Instytucja prowadząca walidację musi zapewnić każdej osobie przystępującej do egzaminu praktycznego dostęp do skryptu zawierającego przepisy BHP zawodów branży odzieżowej.
Etapy identyfikowania i dokumentowania
Instytucja prowadząca walidację ma obowiązek zapewnić wsparcie doradcy walidacyjnego w zakresie identyfikowania i dokumentowania posiadania efektów uczenia się wskazanych dla kwalifikacji.
Doradca walidacyjny:
− posiada udokumentowane doświadczenie w obszarze produkcji odzieży,
− posiada udokumentowane wykształcenie lub minimum trzyletnie doświadczenie doradcze w zakresie zawodowym i personalnym, w obszarze związanym z przemysłem mody,
− posługuje się metodami identyfikowania efektów uczenia się,
− posiada dostęp do informacji odnośnie do treści dokumentów, które są podstawą kształcenia i walidowania w obszarze wytwarzania i produkcji odzieży (tj.: podstawy programowe dla krawca i technika przemysłu mody, standardy egzaminacyjne obowiązujące w rzemiośle dla zawodu „krawiec” na poziomie czeladnika i mistrza, standardy kompetencji zawodowych związanych z odzieżownictwem i branżami pokrewnymi opisane w obowiązujących rejestrach, aktualne przewodniki po zawodach oraz aktualne karty charakterystyk zagrożeń zawodowych),
− zna treść kwalifikacji z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży funkcjonujących w Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji i potrafi wskazywać różnice między nimi.
Nie określa się wymagań w zakresie metod identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się.
Instytucja prowadząca walidację ma obowiązek zapewnić miejsce do pracy doradcy z kandydatem.
